O książce: 2019 / Biblioteka projektu „Historia państwa rosyjskiego” to najlepsze zabytki literatury historycznej polecane przez Borysa Akunina, które odzwierciedlają biografię naszego kraju od samego początku. Elżbieta I Pietrowna jest błyskotliwą cesarzową Wszechrosyjską, najmłodszą, ukochaną córką Piotra Wielkiego, która kontynuowała swój kurs polityczny. Okres jej panowania uważany jest za najbogatszy w historii kraju. Głośne zwycięstwa rosyjskiej broni zmusiły ludzi do mówienia o Elżbiecie jako o „arbitrze europejskich losów” i przywróciły Rosji status wielkiego mocarstwa, utracony po śmierci Piotra I. Z dwudziestu lat panowania Elżbiety Pietrowna dwanaście było spokojnych. Historia Rosji dawno tego nie widziała. Ostateczny wynik wszelkich działań militarnych, dyplomatycznych czy gospodarczych na skalę europejską zależał od stanowiska Rosji. W kraju zniesiono karę śmierci, położono podwaliny pod system edukacji i opieki zdrowotnej, pojawiły się pierwsze rosyjskie banki, Uniwersytet Moskiewski i Akademia Sztuk Pięknych. Cła wewnętrzne – symbol rozbicia kraju – należą już do przeszłości. Za jej panowania zbadano i zasiedlono ziemie Syberii, przywróciła rolę Senatu i osiągnęła stabilność gospodarczą. Ten „kapryśny zawilec”, jak ją nazywano na dworze, łatwo oszukał nie tylko męskich monarchów, ale także znane damy. wówczas – austriacka cesarzowa Maria Teresa i intrygujący faworyt króla francuskiego, markiza de Pompadour, umiejętnie wykorzystali „zakulisowe zabawy” dla dobra Ojczyzny.